А на дубе тым –
верасьнёвы дым.
Там зязюля ноч кувала,
а на дубе тым.
А пад дубам тым,
дзе гусьцее дым,
дзеўка сьлёзкі пралівала,
а пад дубам тым:
«Дзе ж, далёкі, ты,
дзе твае сваты?
Як цябе я цалавала,
незабыўны ты!..
Наш сасьнёны сын –
сонцам залатым...
Сэрца скрухай гаравала –
наш нязбытны сын...
Змучыў боль зусім,
думкі ўсе аб ім:
як на ручаньках люляла...
Наш маленькі сын...
Шлях у нас адзін
зь лёсам жорсткім, злым.
Цемра моцу з жыцьцяў скрала –
шлях у нас адзін».
А на дубе тым –
жалудовы дым.
Там зязюля ноч кувала,
а на дубе тым...
7.X.2004.
|
|
